Van Dromen naar Doen: De balans tussen gevoel en verstand
Mijn jongere zusje Petra bracht jaren geleden het boek Van Dromen naar Doen uit. Een titel die mij al die tijd is blijven achtervolgen. Want precies daar ligt mijn eeuwige strijd: het conflict tussen mijn verstand en mijn gevoel. In de yogawereld draait het om balans, overgave en het volgen van je innerlijke waarheid. Maar wat als die innerlijke waarheid soms schuurt met de overtuigingen die je hebt meegekregen? Wat als je yogi-zijn botst met een diepgeworteld, bijna kinderlijk verlangen?
Laat ik eerlijk zijn: ik wil leven als een yogi. In harmonie met mezelf, bewust, vrij van materiële gehechtheid. Maar… ik heb ook een passie die daar totaal niet bij lijkt te passen. Een passie die niet in een zen-boekenplank staat, niet in een meditatieruimte past, en waar waarschijnlijk geen sanskriet naam voor bestaat. Mijn hart slaat namelijk sneller van auto’s. Niet zomaar auto’s, maar stoere, grote, terreinachtige bakken. Van jongs af aan had ik al een zwak voor krachtige motoren, een robuust design en de pure aantrekkingskracht van snelheid en kracht. Een auto kan voor mij hetzelfde gevoel oproepen als een man: sexy, aantrekkelijk en hartstochtelijk. Niet bepaald de verlangens van een stereotype yogi, toch?
Jarenlang heb ik mijn droomauto weggestopt. Mijn verstand won het telkens van mijn gevoel. “Niet nodig. Veel te duur. Zonde van het geld. Bewaar het maar voor later.” En later… tja, dat blijft altijd een vaag concept. Na mijn scheiding bleek zelfs mijn kleine, bescheiden vrouwenauto al een flinke uitgave. Een grote, krachtige auto? Ondenkbaar. Dus bleef mijn droom een droom. Maar hoe lang is het nog gezond om dromen op de handrem te zetten?
Mijn zus leerde me iets belangrijks: als je niet naar je dromen handelt, blijft het leven een compromis. Petra sprak haar dromen uit, ze schreef ze op, ze visualiseerde ze. En ik dacht destijds weleens: “Leuk hoor, maar dat wordt natuurlijk nooit werkelijkheid.” Nou, ik had het mis. Inmiddels heeft ze niet één, maar drie boeken uitgebracht. Ze woont in haar droomhuis, onder de rook van Nijmegen, met een prachtige tuin en uitzicht op weilanden vol dieren. Ze hoeft ze niet eens zelf te verzorgen, ze kan er gewoon van genieten. Haar realiteit werd zelfs mooier dan haar droom.
En hier zit ik, in 2025. Trots op wat ik heb opgebouwd met Zon voor Jou, op wat we voor vrouwen kunnen betekenen, op hoe ik ondanks mijn gezondheidsuitdagingen heb doorgezet. Maar ergens knaagt het nog steeds. Want waarom mag ik mijn droom niet gewoon werkelijkheid maken? Wat is de werkelijke prijs van het steeds maar uitstellen van een diep verlangen? Het is niet alleen geld. Het kost ook energie, levensvreugde en het gevoel van vrijheid.
Dus nu stel ik mezelf – en jou – de vraag: hoeveel mag het kosten om een droom te vervullen? En hoeveel kost het als je het niet doet?
Het yogi-zijn zit ‘m misschien niet in het loslaten van verlangens, maar in het bewust kiezen wat je ziel écht blij maakt. En misschien, heel misschien, is dat voor mij die grote, stoere auto. Want wat als geluk niet alleen in eenvoud zit, maar ook in het vervullen van wat je diep vanbinnen al zo lang voelt?
Afgelopen zaterdagochtend zei ik tegen mezelf; ‘Misschien is het nu mijn tijd om, net als mijn zus, van dromen naar doen te gaan… en gewoon de handtekening te zetten onder die offerte van die gave bak…
