Lieve vrouwen,
Jarenlang stelde ik me op als Wonder Woman. Niet alleen dacht ik dat ik dat voorbeeld moest zijn, ik wás het en ik gedroeg me ernaar. Als sport- en yogadocente, vitaliteitstrainer en coach bij bedrijven, als steunpilaar voor vrouwen via massages en coaching – ik werd gezien als een bron van kracht, iemand die altijd wist hoe het moest. En dus omarmde ik die rol volledig. Ik legde de lat torenhoog, voor mezelf en misschien onbedoeld ook voor anderen.
Het goede voorbeeld geven op het gebied van leefstijl, voeding, gewicht… Alles wat er vandaag de dag bij hoort. Geen ruimte voor zwakte, voor twijfel, voor rust. Er is een slogan van een opleider die me lange tijd aansprak: “Hoe hoog leg jij de lat?” Als ambitieuze vrouw herkende ik me daarin. Ik volgde diverse HBO-masters bij hen, altijd op zoek naar beter, naar meer. Maar nu, vandaag de dag, kijk ik er met andere ogen naar en denk ik: wat een gekte. Waarom pushen we elkaar zo? Waarom is de lat altijd hoger, nooit lager?
Ik geloof steeds meer in het tegenovergestelde: “Hoe laag leg jij de lat?” Waar kun je tevreden mee zijn? Waar kun je je in berusten? Waar zit de acceptatie? Waarom moet alles altijd beter? Hoe zou het voelen om gewoon even stil te staan en te zeggen: dit is genoeg? Dit zijn vragen die ik me steeds vaker stel en waarop ik eerlijk probeer te antwoorden, vooral naar mezelf toe.
Vanaf 2025 wil ik meer delen. Niet alleen de mooie kanten van het leven, maar ook de uitdagingen, het verdriet, de pijn, de blijdschap en de trots. Ik wil mezelf trainen in kwetsbaarheid, omdat ik geen Wonder Woman ben – en dat hoeft ook niet. We hoeven dat geen van allen te zijn. Hoe vaak verbergen we niet onze twijfels en onzekerheden achter een sterk masker? Hoe vaak laten we niet alleen zien wat we denken dat van ons verwacht wordt? Wat zou er gebeuren als we dat masker laten zakken?
Ik neem jullie graag mee op deze reis, waarin we ons als echte sisters gaan gedragen. Sisterhood mag wat mij betreft het nieuwe normaal worden. Geen vrouwenstrijd of onderlinge vijandigheid meer, iets waaraan ik me in het verleden ook schuldig heb gemaakt. Maar vanaf nu: samen, met openheid en steun voor elkaar.
Mijn eerste artikel in ‘Karin deelt’ komt later dan gepland. Maar ondertussen zijn er al veel zaken van mijn moodboard gerealiseerd. Ik werk visueel; het concreet maken van mijn dromen en doelen door middel van beelden helpt me meer dan alleen het opschrijven ervan. In de eerste weken van 2025 heb ik uitgebreid de tijd genomen om mijn persoonlijke en zakelijke moodboard vorm te geven. Wekenlang verzamelde ik plaatjes en creëerde een visuele weergave van mijn toekomst. Daarbovenop maakte ik een meerjarenmoodboard om mijn langetermijnvisie helder te krijgen. Sommige doelen zijn al in gang gezet, andere wachten nog op aandacht.
Mijn belangrijkste doel? Schrijven. Dit verlangen borrelt al lang in mij, en nu is het tijd om het echt vorm te geven. Niet alleen als creatieve uitlaatklep, maar als oefening in openheid en het durven delen. Om mezelf niet langer als onkwetsbare superheld te zien, maar als vrouw, mens en moeder – met alles wat daarbij hoort.
Toch kwam 2025 langzaam op gang wat dit voornemen betreft. Er was steeds iets wat mijn aandacht meer opeiste. Maar dat is precies waarom ik deze stap nu zet: ik kies ervoor om te delen.
Laten we samen bouwen aan een wereld waarin sisterhood centraal staat.
Liefs, Karin
