PUUR – eerlijk duurt het langst, en smaakt het best
Puurheid.
Voor mij is het geen trend, geen loze kreet op een verpakkingslabel, en zeker geen marketingterm.
Puur is voor mij een levenshouding.
Een diepe behoefte. Een kompas. Een kern.
Ik merk het in alles wat ik doe: in mijn werk, in mijn woorden, in hoe ik verbinding maak met anderen. Ik wil oprecht zijn. Eerlijk. Dicht bij mezelf. En het liefst: ongefilterd. Niet omdat ik per se alles wil laten zien, maar omdat ik voel dat als iets niet puur is – als het nep voelt, als het opgepoetst wordt om mooier of beter te lijken – ik de verbinding kwijt raak. Met de ander. En met mezelf.
Ik heb dat kompas misschien scherper staan dan gemiddeld. Ik voel het direct als iets “gemaakt” is, als iemand iets zegt wat niet klopt met wat er gevoeld wordt. Dan gaat er iets in mij kriebelen – nee, meer: schuren. Mijn irritatievlak ligt daar. Niet bij perfectie. Niet bij falen. Maar bij het ontbreken van echtheid.
De wereld van nu: mooi, slim, en soms ver van echt
We leven in een tijd waar kunstmatige intelligentie ons teksten laat schrijven (hallo), waar we binnen een paar seconden een selfie kunnen omtoveren tot een ‘perfecte’ versie van onszelf, en waar social media vooral gevuld is met hoogtepunt-na-hoogtepunt.
En begrijp me goed – ik ben niet tegen technologie. Ik gebruik het zelf ook. Maar ik voel wél dat het ons weghaalt van iets fundamenteels: de rauwe, eerlijke, soms onhandige puurheid van het echte leven.
We photoshoppen onszelf glad, filteren onze emoties, en framen onze dagen. En ergens onderweg zijn we een stuk van onszelf verloren. Of liever gezegd: verborgen. Want echt zijn… dat is kwetsbaar. En kwetsbaarheid voelt spannend. Maar juist daar, in dat rauwe randje, zit onze kracht.
En dan… chocolade
Ja, je vroeg je al af wanneer die pure chocolade eindelijk zou komen. Nou, hier is-ie dan. Want als ik mezelf met iets zou moeten vergelijken, dan is het dat: pure chocolade. Liefst 90%. Niet zoet, niet gladgestreken. Soms wat bitter, maar intens, vol en echt.
Pure chocolade is geen allemansvriend. Je moet eraan wennen. Je moet ‘m leren proeven. Maar als je eenmaal door hebt hoeveel rijkdom erin zit, wil je niks anders meer.
Ik hou ervan omdat het me herinnert aan waar ik voor sta. Het is eerlijk. Het doet geen moeite om je te pleasen. Het zegt: “Dit ben ik. Neem me of laat me.” En laat dat nu precies zijn hoe ik mezelf het liefste voel: puur.
Waarom pure chocolade goed is (wetenschappelijk en emotioneel gezien)
Voor wie van feiten houdt: pure chocolade zit vol flavonoïden en antioxidanten die goed zijn voor je hart, je hersenen en je humeur. Het bevat magnesium, dat rustgevend werkt, en stoffen die je gelukshormonen een zetje geven. Dus ja – het is goed voor je, zeker als je kiest voor die hoogpercentage varianten zonder suikerzooi.
Maar los daarvan – en misschien belangrijker – het herinnert ons aan de kracht van het onbewerkte. Aan de rijkdom van eenvoud. Aan hoe goed het voelt als iets écht is, in plaats van gemaakt om te behagen.
Waar zijn we onze puurheid kwijtgeraakt?
Ik geloof dat we als samenleving steeds meer zijn gaan geloven dat wat gepolijst is, beter is. Dat succes gelijkstaat aan een strak plaatje, een vlotte pitch, een feilloze feed.
Maar dat is een illusie. En diep vanbinnen weten we dat. Want wanneer raakt iets ons écht? Als het schuurt. Als iemand zich laat zien zoals hij of zij is. Zonder filter. Zonder toneel. Dan voelen we ons verbonden. Dan voelen we ons mens.
